“Burası Barınma Merkezi değil, aile ortamında bir ev”

Aslen Erzurumlu olan 56 yaşındaki Davut Gözütok ailesi birlikte 1987 yılında İstanbul’a gitti. Bir işe giren ve çalışmaya başlayan Gözütok, kanser hastalığına yakalandı. Hastalandıktan sonra tedavi süreci başlayan Gözütok, önce ailesini kaybetti, ardından kalacak bir ev bile bulamadı. İstanbul’dan ayrılıp bir umut ile Kocaeli’ne gelen Gözütok, sokaklarda yaşamaya başladı. 56 yaşındaki Davut Gözütok’a devletin şefkat elini Kocaeli Büyükşehir Belediyesi uzattı.

ARTIK BARINMA MERKEZİNDE YAŞIYOR

Kocaeli’nde hastanelerin acil servisinde, otogarda ve tren garında uyuyarak günlerini geçiren Davut Gözütok, Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Barınma, Konaklama ve Sosyal Yardım Merkezi sahip çıktı. Merkeze getirilen Gözütok’un kayıtları oluşturuldu. Kalacak bir yere kavuşan Gözütok, 3 öğün sıcak yemeğe kavuştu. Durumunu düzeltmek isteyen Gözütok, hastalığını yendi. Kocaeli Büyükşehir Belediyesi Barınma, Konaklama ve Sosyal Yardım merkezinde kalırken sağlık kontrolleri de periyodik olarak yaptırılıyor.

TEDAVİ GÖRÜRKEN EŞİM BENİ TERK ETTİ

“İstanbul’a ilk gittiğimde durumum çok iyiydi” diyen 56 yaşındaki Davut Gözütok; “İstanbul’da ilk başta bir işim vardı. Temizlik işçisi olarak çalışıyordum. Bir gün kanser olduğumu öğrendim. Hayatım hastalandıktan sonra çok değişti. Anne ve babam hayatlarını kaybetti. Kanseri yenmek için tedaviye başladım. Işın tedavisi ve ardından kemoterapi gördüm. Bu süreç içerisinde ise eşim de beni terk etti.” dedi.

KOCAELİ’NİN GECESİ ÇOK SOĞUK

“Hastalığı yenmek için çok mücadele verdim” diyen Gözütok ”Tedavi sürecim devam ederken bir iş aradım ama bulamadım. Bir umut ile İstanbul’dan Kocaeli’ne geldim. Bu kentin gecesi çok soğuktu. İlk başta otogarda kaldım sonra hastanelerde kaldım. Bir gece sokakta kalırken, Kocaeli’nde barınma merkezi olduğunu öğrendim. Buraya geldim ve şimdi sıcak bir yerde kalıyorum.” şeklinde konuştu

İNSAN OLDUĞUMU HATIRLADIM

Gözütok sözlerine şöyle devam etti “Burası için ilk başlarda tereddütlerim vardı. Nasıl bir yer olduğunu bilmediğim için ama gelince buranın düşündüğüm gibi bir yer olmadığını öğrendim. Burada yaşamaya başlayınca sıcak bir yuvaya kavuştum. 3 öğün sıcak yemek yiyorum. Gecenin soğuk olduğunu burada unuttum. Her şeyden önce burada kalmaya başlayınca insan olduğumu hatırladım. “

BURASI BARINMA MERKEZİ DEĞİL EV

“Şunu içtenlikle söylüyorum. Burası harika bir yer. Devletimizden Allah razı olsun. Buranın en güzel yanı ev gibi olması. Buraya geldikten sonra Barınma merkezi olduğunu unutuyorsun. Aile ortamı gibi bir yer burası. Ailenin kabul etmeyeceği şeyler burada da kabul edilmiyor. Allah devletimizden , Büyükşehir Belediyesi’nden razı olsun”